Clynelish to destylarnia whisky mieszcząca się w północnej części Szkocji, w regionie Highlands. Produkowany przez nią trunek jest ceniony przez koneserów, jak i laików. Poza destylowaniem whisky typu single malt znaczna część destylatów trafia do whisky typu blend marki Johnnie Walker. Pomimo burzliwej historii, licznych zmian właścicieli i ciągłych zamknięć, przetrwała ona ponad 200 lat. Jaką tajemnicę skrywają butelki whisky Clynelish? Dowiesz się tego z naszego artykułu.
Clynelish — destylarnia whisky, która przetrwała kryzys gospodarczy.
Destylarnia Clynelish whisky powstała w 1819 roku w miejscowości Brora, mieszczącej się w północnej części Szkocji, w regionie górzystym Highlands. Jej założycielem był książę Sutherlandów George Granville Leveson-Gower, zwany również Georgem Lawsonem, chociaż nieoficjalnie mawia się, że pierwszy na tej ziemi produkował whisky James Harper. Misją przyświecająca księciu było wytępienie nielegalnie działających gorzelników, którzy deprawowali okoliczną ludność i zabierali owoce żyznych ziem wokół miasta. Tereny Brory słynęły z wyjątkowo czystej wody i urodzajnej gleby, na których szybko wyrastały plony, łatwo było tam również hodować bydło. Obszar ten był idealny do stworzenia destylarni i tak też się stało.
Książę wybudował budynek gorzelni, a produkty uboczne destylacji (niezawierające alkoholu) oddawane były rolnikom na paszę dla świń i krów. Zwierzęta wytwarzały naturalny nawóz, którym obsypywano okoliczne ziemie. Ten proceder pozwolił na zmniejszenie obszarów bagiennych wokół miasta i obsadzenie ich ziarnem jęczmienia. Alembiki, w których destylowano whisky, podgrzewane były węglem z miejscowej kopalni. Nic więc dziwnego, że książę bardzo dbał o rozwój destylarni, która już w 1821 roku zaczęła produkcję słodowej whisky. W tym czasie destylarnia pracowała tylko na dwóch alembikach i produkowała rocznie ok. 54 000 litrów whisky, która trafiała również na dwór królewski. Nie była ona jednak zbyt popularna i nie przynosiła tak dużych zysków, jak się spodziewano, więc została sprzedana.
Gdy właścicielem destylarni whisky stała się firma James Ainslie & Co. produkująca whisky typu blend, rozpoczęła się masowa produkcja Clynelish. Powiększano teren, budując kolejne magazyny i pomieszczenia produkcyjne. Zmieniono również sposób dostarczania energii – zabytkowe koło wodne zastąpiono instalacją gazową, która odtąd dostarczała energię i oświetlenie. W 1912 roku jeden ze współudziałowców (John Risk) odkupił od firmy Ainslie resztę udziałów i założył The Clynelish Distillery Co Ltd. Niestety okres, w jakim przejął destylarnie, nie był zbyt łaskawy dla przedsiębiorców. Dwie wojny światowe doprowadziły destylarnię na skraj bankructwa. W 1931 roku z powodu recesji gospodarczej destylarnia whisky Clynelish została zamknięta. Produkcję wznowiono w 1938 roku, by zamknąć ją na czas II Wojny Światowej, a okoliczne uprawy jęczmienia przeznaczone zostały na inne cele. Krótko po zakończeniu wojny, destylarnia wznowiła działalność.
W 1967 roku wybudowano drugi budynek obok starej destylarni w celu zwiększenia nakładów produkcyjnych Clynelish. Lata 60. i 70. XX wieku były okresem zwiększonego zainteresowania dobrami luksusowymi, dlatego podjęto decyzję o rozbudowaniu destylarni. Zakupiono do niej najnowocześniejsze alembiki, odbywało się tam również słodowanie i suszenie szkockiej whisky, czyniąc destylarnię samowystarczalną. Zasilane wodą z potoku Clynemilton Burn destylatory dawały whisky o niesamowicie łagodnym, deserowo-kwiatowym aromacie. Po kilku latach budynek starej destylarni został zamknięty i skupiono się tylko na produkcji w nowym budynku. W 1975 ponownie otwarto stary budynek destylarni i nadano mu nazwę Brora Distillery. Whisky, jaką tam produkowano, znacznie odbiegała charakterem od tej produkowanej w Clynelish – była bardziej torfowa, mocno dymna. Powodem uruchomienia tejże destylarni był fakt, że firma została wykupiona przez olbrzymi koncern United Distillers & Vintners, który potrzebował dymnych destylatów do produkcji blendów. Podupadająca destylarnia Caol Ila nie była w stanie wyprodukować odpowiedniej ilości whisky i podjęto się jej remontu, dlatego też rozpoczęto produkcję torfowych trunków w Brorze. Przez jakiś czas obie destylarnie (nazywane Clynelish A i Clynelish B) funkcjonowały równocześnie, ponieważ zarząd firmy chciał mieć pewność, że produkowana w nowej przestrzeni whisky nie odbiega jakością od tej ze starszego budynku.
Destylat produkowany w Brora Distillery był wykorzystywany przez markę Johnnie Walker. Produkowana tam torfowa whisky miała w sobie to samo stężenie związków fenolowych, co destylaty z Lagavulin czy Caol Ila (30-35 ppm). Mniej więcej w 1983 roku Brora Distillery została zamknięta (nigdy nie podano oficjalnej przyczyny jej zamknięcia). Do dziś destylaty pochodzące z tej gorzelni są uważane za jedne z najrzadszych i najbardziej pożądanych na świecie (butelka tej whisky wyceniana jest na ponad 8000 złotych).
Destylarnia Clynelish słynie z produkcji delikatnej, nieco morskiej whisky z wyczuwalnymi nutami kwiatów i stanowi ok. 90% destylatu zabutelkowanego pod marką Johnnie Walker (najwięcej jest go w Gold Label Reserve). Poza obecnością w mieszanych whisky, Clynelish produkuje również whisky typu single malt – od podstawowej 12-letniej aż do edycji kolekcjonerskich, w których najstarsze destylaty pochodzą z 1978 roku. Do destylarni w miejscowości Brora zjeżdżają się również wycieczki, a otwarte tam centrum turystyczne zapewnia miejscowości sporą rozpoznawalność, zasilając w ten sposób miejski skarbiec.
Destylarnie w Szkocji – krótka charakterystyka
Destylarnie w Szkocji to nieodłączny element historii i tożsamości Szkotów. Każdy potomek szkockiego klanu ma w swojej linii genealogicznej przodka trudniącego się produkcją whisky. Destylarnie whisky w Szkocji rozsiane są dosłownie po całym terenie, jednakże z uwagi na specyfikę produkowanych przez nich trunków (oraz burzliwą historię wojny klanów) wprowadzony został podział na 6 najważniejszych regionów – Highland, Lowland, Speyside, Islay, Campbelltown oraz okoliczne wyspy (między innymi Skye i Jura, które terytorialnie podlegają pod Highlands). Chociaż Szkocja zajmuje tylko 78 782 km, to na jej terenie działa obecnie ponad 100 różnych destylarni. Wróćmy jednak do charakterystyki whisky produkowanej w poszczególnych regionach Szkocji.
Szkockie destylarnie whisky mieszczące się na wyżynnym terenie Highland produkują whisky o łagodnym, słodkim aromacie, w którym przeważają nuty miodowe, korzenne i kwiatowe. Najbardziej znane destylarnie z tego regionu (poza Clynelish) to Dalmore, Glemorangie, Edradour i Glengoyne, najstarszą zaś jest Balblair.
Na terenie Lowlands produkuje się whisky o równie łagodnym smaku, jednakże przeważają w niej aromaty zielne, zbożowe i kwiatowe (bez i wrzos). Najbardziej znaną destylarnią z tej okolicy jest bez zwątpienia Glenkinchie oraz Auchentoshan.
Z kolei teren Speyside to stosunkowo nowy region whisky, wydzielony z Highlands. Produkowane tu trunki to przede wszystkim whisky deserowe z olbrzymią słodyczą, sporadycznie leżakowane w beczkach po sherry czy porto. Dominują w niej nuty czekolady, miodu, toffi, karmelu i ciasteczek, a także nuty owocowe – jabłka, gruszki, brzoskwinie, morele i banany. Niektóre wypusty ze Speyside mają w sobie również aromaty kwiatowe – głównie fiołkowe. Prężnie działają na tych terenach destylarnie takie jak Aberlour, Balvenie, Benriach, Glendronach, Glenfarclas, Glenlivet i Macallan.
Na terenie malutkiego regionu Campbeltown mieszczącego się na półwyspie Kintyre działają tylko dwie destylarnie – Glen Scotia i Springbank. Whisky, która reprezentuje ten region, charakteryzuje się sporą dozą jodyny, soli morskiej i nutami torfowymi.
Region Islay to stolica torfowej whisky, w której znajdziemy aromaty morskie, dymne, torfowe i jodynowe. Whisky z tego regionu ma olbrzymią rzeszę fanów i przeciwników. Najbardziej znane destylarnie z tego regionu to Ardbeg, Laphroaig, Bowmore, Bruichladdich, Bunnahabhain i Caol Ila.
Wyspiarskie whisky z terenów Arran, Jura czy Skye łączy w sobie smak deserowej whisky z nutą torfu i morskiej bryzy. Destylarni, które działają na tym terenie, jest zaledwie garstka: Arran, Abhain Dearg, Isle of Jura, Highland Park, Scapa, Talisker i Tobermory.
Clynelish – łagodna whisky dla każdego
Clynelish whisky produkuje destylaty, które idealnie sprawdzą się dla wszystkich raczkujących w świecie słodowych trunków. Lekkie, łagodne, przyjemnie rozgrzewające destylaty kryją w sobie olbrzymie dawki słodyczy i kwiatowości.
W portfolio marki Clynelish znajdziemy wersje podstawowe: 12-letnią (chociaż ta jest obecnie wycofana z oferty), 14-letnią, a także wersje kolekcjonerskie (21-letnie). Destylarnia ta nie oferuje whisky 10-letniej, ponieważ większość młodszych destylatów trafia do blendów marki Johnnie Walker. Jeśli masz ochotę spróbować whisky o kwiatowym charakterze z miodowo-pieprznym finiszem, Clynelish 14 yo sprawdzi się tu idealnie!
Marka ta we współpracy z Diageo i HBO wypuściła kilka lat temu (w trakcie trwania boomu na Grę o Tron) destylat inspirowany serialowym rodem Tyrellów. W środku butelki zdobionej przez etykietę z herbem rodu znajdziemy trunek przepełniony aromatem zielonych pagórków i morskiej bryzy, otulonym wanilią. Ten wyjątkowy wypust oraz inne whisky Clynelish znajdziesz na WinnicaLidla.pl. Już dziś zarezerwuj je na naszej stronie i ciesz się smakiem idealnie zbalansowanej, wyżynnej whisky!
Czytaj także:
Whisky Single Malt – co musisz o niej wiedzieć?
Jak powinno się pić whisky? 5 rad od barmanów!
Szkocka whisky – dlaczego wielu uważa ją za najlepszą?
Whisky słodowa – co musisz o niej wiedzieć?
Whisky blended – co trzeba o niej wiedzieć
Regiony whisky – gdzie produkuje się szkocką whisky?
Whisky ze Szkocji — 5 najlepszych wyborów!
Jaka whisky: szkocka czy irlandzka? Podpowiadamy!
Jak Szkoci piją whisky? Poradnik winnicalidla.pl
Jak sprawdzić wiek whisky i co on oznacza?
