Jak starzeje się wino? 

Każdy na pewno słyszał przekazywaną z pokolenia na pokolenia mądrość dotyczącą wina: „im starsze, tym lepsze”. W efekcie niektórzy pieczołowicie trzymają zakupione podczas wakacji w Chorwacji różowe wino, które tak wszystkim smakowało w 2008 roku. Inni liczą na to, że kolekcja butelek z Bułgarii z wypłowiałymi etykietami pamiętającymi lata 90. poprzedniego wieku czy Chianti w plecionym koszyczku zrobi z nich krezusa. Niestety, jedynie niewielki procent kupowanych przez nas win faktycznie zyska na latach spędzonych w butelce, zaś inwestycji w wino niestety nie dokonuje się poprzez zakupy w osiedlowym sklepiku.
 

Faktem jest, że aromat i smak wina ewoluuje. Młode wino pachnie przede wszystkim świeżo. Może być bardziej owocowe, może być bardziej ziołowe, jednak młodość czuć jest i w zapachu wina i w jego smaku. Z czasem aromaty świeżych jabłek w winie mogą zamienić się w aromaty jabłek z kompotu, a nawet zapieczonych w drożdżowym cieście. Aromat i smak świeżej śliwki przeistacza się w aromat i smak śliwki suszonej. Jeśli wino spędziło jakiś czas w beczce, pojawiają się nuty dymne, przyprawowe. Wreszcie odkryjemy zupełnie nowe elementy: aromaty warzywne, a nawet nuty kiszonek. Przy kiszonkach jednak możemy być pewni, że to koniec życia naszej butelki. Tu już nic dobrego się nie wydarzy.

Zmienia się też struktura wina oraz jego smak. W winach czerwonych tanina staje się coraz bardziej ułożona, miękka, przyjazna. Wina nabierają pewnej krągłości, czasem kremowości. W starych rieslingach pojawiają się aromaty nafty, dla jednych odrzucające, dla innych stanowiące winiarski „święty Graal”. Stare biele kuszą też często nutami miodu, karmelu i orzechów, których za młodu nie uświadczymy.
 

Wszystkie wina dobrze się starzeją?
 

Niestety, nie wszystkie wina przejdą piękną ewolucję. Jeśli kochamy nowozelandzkie sauvignon blanc, to znaczy, że lubimy wina świeże, tropikalne, żywe i radosne. Zdecydowanie nie chcemy tego wina trzymać latami – rozczarowanie gwarantowane. Aby wino dobrze znosiło czas, musi być do tego odpowiednio przygotowane przez winiarza. Zdecydowanie sprzyjają długowieczności: kwasowość, tanina, alkohol, cukier i trzymanie wina w beczce (przez winiarza oczywiście, a nie przez nas!). I dlatego jako prezent na dwudziestą rocznicę ślubu tak cudownie nadaje się porto, madera, amarone, barolo, czy dobrej klasy bordeaux. Wina czerwone starzeją się lepiej niż białe, ale dobry riesling czy chardonnay z Burgundii ćwierć wieku bierze na klatę bez problemu i może wywołać doznania graniczące z ekstazą.

Nie jest też prawdą, że wina musujące do leżakowania się nie nadają. Oczywiście prosta etykieta szampana daleko nie zajedzie i należy cieszyć się nią jak najszybciej, ale rocznikowe bąbelki mogą pokazać, na co je stać po wielu latach w butelce. Nie bądźcie tylko rozczarowani brakiem… samych bąbli. Tych ostatnich faktycznie będzie coraz mniej, ale doznań zdecydowanie dużo!
 

Jak przechowywać wino?
 

Zachęcając nieustająco do picia wina za młodu, oczywiście podam wam kilka wskazówek dotyczących bezpiecznego starzenia wina. Po pierwsze: jeśli butelka zamknięta jest na korek, to musi leżeć. I to jest zasada najważniejsza. Po drugie: stała temperatura, najlepiej 12-14 stopni. Kolejna rzecz, którą lubi wino to wilgotność na poziomie ok 60%. Zaś rzecz, której wino nie lubi, to światło.

Oczywiście, trudno spełnić te wszystkie warunki w mieszkaniu, ale dlatego też lepiej cieszyć się winem z młodego rocznika, niż czuć rozczarowanie po latach. Ale spokojnie, dobrą butelkę można potrzymać w szafce, na stojaku na wino przez 2-4 lata. Byle nie blisko piekarnika!